سخنان نماینده ی گروه های جهادی در محضر امام خامنه ای

بسم الله الرحمن الرحیم

حضرت امام خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب عصر روز شنبه 20 تیرماه 1394 در دیداری صریح و صمیمی با بیش از هزار جوان دانشجو، حدود ۴ساعت به دغدغه‌ها، مطالبات، انتقادها و پیشنهادهای آنان گوش دادند و درباره‌ی مسائل مختلف و مسائل روز دانشجویی با آنان سخن گفتند. در این دیدار جمعی از نمایندگان تشکل‌های دانشجویی به ایراد سخن پرداختند که در این بین خانم صبا کرم مسئول گروه جهادی پزشکی قرارگاه نجف به نمایندگی از جهادگران به بیان دیدگاه‌ها و پیشنهادهایی در حوزه اردوهای جهادی پرداختند.

 

برای مشاهده متن کامل قرائت شده توسط نماینده جهادگران، به ادامه مطلب مراجعه کنید.

بسم الله الرحمن الرحیم

لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ﴿الحدید: ٢٥﴾
امام جان هایمان؛ سلام
قرار براین شد به نمایندگی از فرزندانتان در گروه های جهادی، حرفِ دل و دغدغه هایی را با شما در میان بگذارم. جهادی ها فارغ از سیاسی کاری، با هر تخصصی که دارند، آستین همت بالا زدند تا گوشه ای از رنجِ محرومیت را از دل مردمان خود بکاهند. غایت آرزو و شوق قلبی هرجهادگری، تحقق این کلام شماست که فرمودید: " حضور جوانِ مومن و متدین در جامعه روستایی، مظهر تجسم آیه قرآن است."
اکنون سالهاست که حرکت های جهادی، هرکدام به سبکی در گوشه ای از این کشور پهناور کوشیده اند تا لبخندی بر لب ولی نعمتان انقلاب بیاورند؛ همچنین مدت هاست که با دیدن نتایج حداقلی تلاش های خود درقیاس با وسعت محرومیت، به این باور رسیده ایم که این مسیر بدون تغییرات ساختاری در جهت انجام برنامه های نظام مند حاکمیتی در حمایت از مناطق محروم، در خوش بینانه ترین نگاه، حکمِ مسکّن را دارد.
گروه های جهادی از آنجا که با مستضعفین جامعه ارتباطی بی واسطه و رو در رو دارند، با گوشت و پوست خود درد محرومیت را احساس کرده اند و در مقابل، مهاجرت سیاست مسولان را از پیشرفت برمبنای عدالت به سوی توسعۀ لیبرالی درک می کنند. فراموش نمی کنیم روزگاری که شما از ضرورت پیشرفت  همراه با عدالت اجتماعی مکرر می فرمودید و همان زمان برخی دیگر از طبیعی بودن له شدن عده ای زیر چرخ توسعه دم می زدند.
اینجا هستم تا به نمایندگی از همان هایی که سفیر سلامشان برایتان هستم، آه بکشم، بغض کنم و فریاد بزنم که ای مسولانِ نظام!! اگر به حال پابرهنگان نرسید، وا اسلاما!!  بدانید که اگر مسئولین نظام به ولی نعمتان خود که همان مستضعفین و پابرهنگان هستند، پشت پا بزند، هیچ ملاّ و مترَفُ و شما را حمایت نخواهد کرد؛ فاین تذهبون؟؟
حضرت آقا!
از کجا برایتان بگویم!!
از بچه های روستاییً بگویم، که فاصله‌شان تا باسواد شدن به اندازۀ پانصدتومان کرایهً مینی بوسِ روستا تا شهر است!
یا از پسرک یتیم روستایی که بر روی دستان مادرش، بخاطر نداشتن پولِ درمان جان داد!
امیرالمومنین علی (ع) در فرمان خود به مالک اشتر سه ماموریت مهم را به او محّول می کند که در صدر آن ها تامین معاش مردم است سپس در بیانی هشدار گونه به مالک می فرماید:
«الله الله فِی الطبق السّفلی»
ما با ادبیاتی صریح و روشن، به تظلم خواهیِ مستضعفین، به مسئولان گوشزد می کنیم که مسیر تحقق عدالت برای این ملت از ژنو و لوزان نمی گذرد؛ بلکه از دل کودکی کوخ نشین می گذرد که سقف آرزوهایش، به نوشیدن جرعه آبی گوارا، خلاصه می گردد. با نفسی به تنگ آمده از لمس رنج تبعیض در میان محروم ترین اقشار جامعه، دغدغه های خود را در پنج محور، برای اصلاح وضعیت خلق الله عرض می کنم.

اول؛ گوش شنوای مسئولان
گروه های جهادی هرجا که توانسته اند مشکلات مردم را به گوش مسئولان برسانند، با اتفاقاتِ مبارکی در گشایش امور مردم مواجه شده اند. به عنوان مثال در نوروز همین امسال، حضور وزیر محترم بهداشت در جمع جهادگران عرصه علوم پزشکی در منطقه خرمشهر و شنیدن دغدغه ها و راهکارهای جهادی ها، باعث صدور دستوراتی شد که البته به شرط اجرایی شدن! می تواند تاثیر بسزایی در وضعیت سلامت منطقه داشته باشد؛ که خود نمونه ای از این مدعاست.
از همین فرصت بهره می برم و خواستارم تا با اختصاص مزایای بیشتر برای تمرکز زدایی فارغ التحصیلان رشته های علوم پزشکی از کلانشهرها به سوی مناطق محروم و احداث و تجهیز مراکز درمانیِ تخصصیِ کارآمد و پاسخگو در مناطق محروم، در جهت تحقق عدالت درمانی، عملکرد خوبشان را، تکمیل نمایند.
گروه های جهادی، دغدغه مندانه به طرح ها و ابتکارات ویژه ای به صورت کاملا بومی برای رفع معضلات مناطق محروم رسیده اند لیکن، متاسفانه! از سوی ارگان های ذیربط، نادیده انگاشته می شود و ارزشی برای اقدامات تخصصی گروه های جهادی قائل نیستند؛ لذا اعتباربخشی به چنین طرح هایی و تبدیل شدن این برنامه ها به دستورالعمل های اجرایی ملی یا منطقه ای، جهت اصلاح امور مناطق محروم، ضروری بنظر می رسد.

دوم؛ دستگاه های ناکارآمد در خدمت رسانی
حوزه عملکرد برخی از ارگان ها می تواند نقشی حیاتی، در تامین حداقل های معاش مردم مناطق محروم ایفا کند، لیکن به دلایل عمدتا مدیریتی در نظام ترجیح اولویت ها،ناکارآمدی را در خدمت رسانی به مستضعفین از سوی ارگان های مذکورکه مصادقی از آنها ذکر می گردد، شاهدیم.
اصلاح دفترچه های بی خاصیت بیمه روستائیان که خدمات حداقلی درمانی را نیز جوابگو نمی باشد، در نظام اولویت ها چندصدمین سطر از اولویت ها است؟؟
از جنگ تحمیلی بیش از 25 سال است که می گذرد، ولی هنوز خرابی های جنگ، آواری بر سر مردم خوزستان و دیگر استان های جنگ زده و مرزی است.  در روستاهای جنگ زده خرمشهر هنوز آب آشامیدنی یکی از مسائل اصلی مردم است و تنها به فاصله چند خیابان یا چند دقیقه، همه معادلات در منطقه آزاد تجاری به گونه ای دیگر است!! مسئولین راجع به چنین تبعیضی چه پاسخی در پیشگاه ملت دارد؟؟
وزارت جهاد کشاورزی بعد از ادغام صرفا نام جهاد را یدک می کشد و حتی برای حمایت از روستاها در حوزه های کشاورزی و دام، برنامه ای مدون با محوریت اقتصاد مقاومتی را شاهد نبوده ایم؛ پس با چه الگویی می بایست، روند فزآینده مهاجرت از روستاها معکوس گردد و چگونه یک اقتصاد مقاوم با روستاهای خالی از سکنه و زراعت و دامپروری محقق می گردد؟؟
در همین حوزه آخر، فرزندانتان در گروه های جهادی با طراحی و پیاده سازی آزمایشی طرحی چندوجهی با شمول فرهنگ، آموزش، اشتغال و اقتصادِ خودبنیادِ روستایی، به بازخوردهایی مثبت در مقیاس روستاهای هدف رسیده اند که با عنوانِ طرح " تعالی روستا" می تواند دستمایه ای اولیه، برای طراحی یک نظام مدونِ تعالی بخشیِ روستاها، قرار گیرد.

سوم؛ دورِ باطلِ مدیریتی
روایت است از امیرالمومنین که:
"مردم شهر ها زمانی تهی دست می شوند که والیانً روی به گردآوری مال بیاورند"
فلذا ریشۀ بسیاری از بی عدالتی ها و تبعیض ها را در نگرش و  زیّ ِ مسولان باید جست!
واین چنین است که به جای خانه ی روستایی کاخ امداد می سازند و به جای راه روستایی و مسکن و مدرسه روستایی، ساخت آزاد راه تهران - شمال در اولویت قرار می گیرد!
چگونه است که پس از سال های متمادی و در تواتر دولت های مختلف، هنوز هم در گوشه و کنار، منظره های تکان دهندۀ فقر و استضعاف دیده می شود و دل هر انسان منصفی را به درد می آورد؟
اشکالات زیربنایی اقتصادِ کشور که با تحریم های ظالمانه در معاش مردم نمود بیشتری یافته است، از یک سو و برخی مدیران کشور اصولا همه مشکلات را یا زاییده دولت های قبل و یا تحریم ها می داند، از دیگر سو، توسل به نسخه مدیریت جهادی را بیش از هر زمان دیگر ضروری می سازد!
مدیریت جهادی با برخورداری از مبانیِ فکریِ مکتبی، از ابتدای انقلاب تا کنون، بارها آزمون خود را موفق پشت سرگذاشته است و هرجا شاهد بروز و ظهور مدیران جهادی بوده ایم، سیلی از اقدامات جهادی و خدمت رسانی به نفع مردم به راه افتاده است.
رهبرم!
اکنون سوال ما این است که با نه باوری به ظرفیت های ملی و ونه حتی تعهدی در قبال سیاست هایِ ابلاغی از سوی حضرتعالی همچون اقتصادمقاومتی دارد، چگونه مدیریت جهادی می خواهد به منصه ظهور رسد و مشکلات پیش پای ملت را مرتفع سازد؟؟ برای ما بفرمایید که وظیفۀ مردم و بخصوص گروه های جهادی در خروج از این دورِ باطلِ مدیریتی چیست؟؟  

چهارم؛ ساختارها
از زمان ادغام وزارت جهادسازندگی تاکنون، مناطق روستایی و محروم متولی مشخصی برای پیگیری معضلات و نیازهایشان ندارند، تا جائیکه در برخی از مناطق همانند سیستان (که دوسال پیش از همین تریبون، نماینده گرو های جهادی گزارشی از وضعیت بغرنج منطقه ارائه کردند) شرایط منطقه در وضعیت بحران قرار گرفته است. لذا استدعا داریم،
1-دستور فرمایید تا ستادی ویژه با اختیارات، برای رسیدگی فوری به مناطق بحران زده تشکیل تا به دور از پراکنده کاری و موازی کاری، با گسیل امکانات و گروه های جهادی ، بخشی از آلام مردم آن مناطق، التیام یابد.
2-با عنایت به پراکندگی و عدم انسجام گروه های جهادی که متاسفانه در سالیان گذشته به مسئله ای لاینحل تبدیل گشته، نماینده ای ویژه از سمت خود در امور گروه های جهادی معرفی فرمایید تا انسجامِ لازمِ تشکیلاتی در گروه های جهادی بوجود آید.
3-ترتیبی اتخاذ فرمایید تا گروه های جهادی حداقل در جایگاه معین خدمات رسانی دستگاه ها در حوزه سیاستگزاری و اجرای برنامه های مربوط به مناطق محروم حضور یابند.